Gainesville, FL: University Press of Florida. p. 2. ISBN 978-0-8130-1476-0. OCLC 492125659. ↑ 55. 0 55. 1 55. 2 Mikaberidze, Alexander (2011). Conflict and Conquest in the Islamic World: A Historical Encyclopedia. Santa Barbara, CA: ABC-CLIO. p. 418. ISBN 978-1-59884-336-1. OCLC 775759780. ↑ Hammond Atlas of the 20th Century (1999), pp. 134–135. ↑ Dunnigan, A Quick and Dirty Guide to War (1991) ↑ Dictionary of Twentieth Century World History, by Jan Palmowski (Oxford, 1997) ↑ Clodfelter, Micheal, Warfare and Armed Conflict: A Statistical Reference to Casualty and Other Figures, 1618–1991 ↑ Chirot, Daniel: Modern Tyrants: the power and prevalence of evil in our age (1994) ↑ "B&J": Jacob Bercovitch and Richard Jackson, International Conflict: A Chronological Encyclopedia of Conflicts and Their Management 1945–1995 (1997), p.
วอลเลย์บอล ถ่ายทอดสด ไทย อิหร่าน-【ลงทะเบียนสล็อตแมชชีนส่ง
16 December 2020. ↑ Williamson Murray, Kevin M. Woods (2014): The Iran–Iraq War. A Military and Strategic history. Cambridge University Press. ISBN 978-1-107-06229-0 p. 223 ↑ Garver, John W. (2006). China and Iran: Ancient Partners in a Post-Imperial World. Seattle, WA: University of Washington Press. pp. 72, 80–81. ISBN 978-0295986319. ↑ Treacherous alliance. Yale University Press. 2007. ISBN 978-0300120578 – โดยทาง Internet Archive. ↑ "Iraq Breaks Ties with Libya over Support for Iran".
ISBN 978-1-4039-7609-3. OCLC 70230312. ↑ 64. 0 64. 1 Zargar, Moosa; Araghizadeh, Hassan; Soroush, Mohammad Reza; Khaji, Ali (December 2012). "Iranian casualties during the eight years of Iraq-Iran conflict". Revista de Saúde Pública. São Paulo: Faculdade de Higiene e Saúde Pública da Universidade de São Paulo.
วิเคราะห์บอลโลก 2022 อังกฤษ พบ อิหร่าน คาด 11 ตัวจริง-ฟันธงผล
วอลเลย์บอล ถ่ายทอดสด ไทย อิหร่าน i net bet casino
1988 ส่วน Cordesman ให้จำนวนระบุจำนวนรถถังที่ใช้งานได้เต็มที่มากกว่า 1, 500 คันในเดือนมีนาคม ค. 1988 (1, 298 คันถูกฝ่ายอิรักยึดในเดือนกรกฎาคม ค. 1988, 200 คันอยู่ในฝ่ายอิหร่าน และไม่ทราบจำนวนรถถังที่ถูกทำลาย) โดยไม่ทราบจำนวนโรงงาน ↑ จำนวนประมาณการของชาวอิหร่านที่บาดเจ็บและเสียชีวิตในสงครามอิรักมีหลากหลาย[53][54][55][56][57][58][59][60][61] ↑ จำนวนประมาณการของชาวอิรักที่บาดเจ็บและเสียชีวิตในสงครามอิรักมีหลากหลาย[63][65][66][67][68][69] ↑ ไม่รวมพลเมืองชาวเคิร์ด 50, 000–200, 000 คนที่ถูกฆ่าในการสังหารหมู่อัลอันฟาล[70][71] ดูเพิ่ม[แก้] สงครามอ่าวเปอร์เซีย สงครามอิรัก การสนับสนุนอิรักของโซเวียตในสงครามอิรัก–อิหร่าน อ้างอิง[แก้] ↑ Dr.
อังกฤษ vs อิหร่าน-【อัดแน่น!! ทำความรู้จักฟุตบอลโลก 2022 รวม
; Crystal, Jill Ann. "Kuwait". Encyclopædia Britannica. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 12 October 2013. สืบค้นเมื่อ 7 November 2012. ↑ 32. 0 32. 1 Vatanka, Alex (22 March 2012). "The Odd Couple". The Majalla. Saudi Research and Publishing Company. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 29 November 2014. สืบค้นเมื่อ 7 November 2012.
ก่อนดวลอิหร่าน : อังกฤษควรจัดทัพอย่างไรในฟุตบอลโลก 2022?
1988(7 years, 10 months, 4 weeks and 1 day)สถานที่อิหร่าน, อิรัก, อ่าวเปอร์เซียผล เอาชนะกันไม่ได้; ทั้งสองฝ่ายอ้างชัยชนะ อิรักไม่สามารถยึดครองดินแดนของอิหร่าน และไม่สามารถหนุนขบวนการแบ่งแยกดินแดนในจังหวัดฆูเซสถานของอิหร่านได้อีกต่อไป อิหร่านไม่สามารถโค่นซัดดัม ฮุสเซน และไม่สามารถทำลายแสนยานุภาพทางทหารของอิรักได้[43] หยุดยิงตามมติคณะมนตรีความมั่นคงแห่งสหประชาชาติที่ 598ดินแดนเปลี่ยนแปลง ไม่มีการเปลี่ยนดินแดนคู่สงคราม อิหร่าน KDP PUK มูจาฮิดีนเคิร์ด ISCI พรรคดะอ์วะฮ์อิสลาม ฮิซบุลลอฮ์[1] อาสาสมัครชีอะฮ์[a] สนับสนุนโดย: จีน[5] อิสราเอล[6] ลิเบีย[7] เกาหลีเหนือ[8] ปากีสถาน[9][10][11] เยเมนใต้[12][13][14] ซีเรีย[15] (สำหรับการช่วยเหลือรูปแบบอื่นจากต่างชาติ ดูที่นี่) อิรัก NCRI DRFLA[16][17] อาสาสมัครชาวอาหรับ[b] จีน[25][26] เยอรมนีตะวันออก อิตาลี[27] ฝรั่งเศส[28][29][30] คูเวต[31][32] ซาอุดีอาระเบีย[32] สหภาพโซเวียต[33][34] สหราชอาณาจักร[35][36] สหรัฐ[37][38][39][40] เยอรมนีตะวันตก[41] ยูโกสลาเวีย[42] ผู้บังคับบัญชาและผู้นำ รูฮุลลอฮ์ โคมัยนี(ผู้นำสูงสุดอิหร่าน) คนอื่น ๆ: แอโบลแฮแซน แบนีแซดร์(ประธานาธิบดีอิหร่าน เดิมดำรงตำแหน่งจอมทัพ ถูกถอดถอนใน ค.
1981) โมแฮมแมด-แอลี แรจออี(ประธานาธิบดีอิหร่าน ถูกลอบสังหารใน ค. 1981) แอลี ฆอเมเนอี(ประธานาธิบดีอิหร่าน)[44] แอคแบร์ ฮอเชมี แรฟแซนจอนี(ประธานรัฐสภาและสมาชิกสภาป้องกันแห่งชาติสูงสุด ภายหลังตำรงตำแหน่งจอมพล) โมแฮมแมด-แจวอด บอโฮแนร์(นายกรัฐมนตรีอิหร่าน ถูกลอบสังหารใน ค. 1981) มีร์-โฮเซย์น มูแซวี(นายกรัฐมนตรีอิหร่าน) พลจัตวา Valiollah Fallahi(เสนาธิการ เสียชีวิตตอนเครื่องบินตกใน ค. 1981) พลจัตวา Qasem-Ali Zahirnejad(เสนาธิการ) พันเอก เอสมอเอลี โซฮ์รอบี(เสนาธิการ) พลจัตวา แอลี แชฮ์บอซี(เสนาธิการ) โมฮ์เซน เรซอยี(ผู้บัญชาการ IRGC) มัสอูด บัรซะนี(หัวหน้าพรรคประชาธิปไตยเคอร์ดิสถาน) ญะลาล ฏอละบานี(หัวหน้าสหภาพปิตุภูมิเคอร์ดิสถาน) Chenar Faraj(หัวหน้าเพชเมร์กา) เนาชิรวาน มุสตะฟา(รองเลขาธิการทั่วไปแห่งสหภาพปิตุภูมิเคอร์ดิสถาน) มุฮัมมัด บากิร อัลฮะกีม(หัวหน้าสภาอิสลามสูงสุดแห่งอิรัก) อับดุลอะซีซ อัลฮะกีม(หัวหน้าฝ่ายทหาร ISCI) ซัดดัม ฮุสเซน(ประธานาธิบดีอิรัก) อิซซัต อิบรอฮีม อัดดูรี(รองประธานสภาคณะบัญชาการคณะปฏิวัติ) อะลี ฮะซัน อัลมะญีด(หัวหน้าหน่วยข่าวกรองอิรัก) ฏอฮา ยาซีน เราะมะฎอน(เลขาธิการและรองเลขาธิการพรรค) อะบิดิลฮะมีด มะห์มูด(พลโท) เศาะลาห์ อะบูด มะห์มูด(พลเอก) ฏอริก อะซีซ(รัฐมนตรีว่าการการะทรวงต่างประเทศและสมาชิกสภาคณะบัญชาการคณะปฏิวัติ) อัดนาน ค็อยรุลลอฮ์(รัฐมนตรีว่าการกระทรวงกลาโหม) ศ็อดดาม กามิล(ผู้บัญชาการกองกำลังพิทักษ์สาธารณรัฐ) อุดัย ฮุซัยน์(ลูกชายของซัดดัม ฮุสเซน) กุศ็อย ฮุซัยน์(ลูกชายของซัดดัม ฮุสเซน) มาฮัร อับดุรเราะชีด(พลเอก) แมสอูด แรแจวี(ประธานNational Council of Resistance of Iran) หน่วยที่เกี่ยวข้อง ดูลำดับสงคราม ดูลำดับสงครามกำลัง เริ่มต้น:[45] ทหาร 110, 000–150, 000 นาย เพิ่มเติม: รถถัง 1, 700–2, 100 คัน[46][47] (ใช้งานได้ 500 คัน) รถหุ้มเกราะ 1, 000 คัน ปืนใหญ่ 300 อัน[48] เครื่องบินรบ-ทิ้งระเบิด 485 ลำ[49] (ใช้งานได้เต็มที่ 205 ลำ) เฮลิคอปเตอร์ 750 ลำ ใน ค.
กลุ่ม B : อังกฤษ , อิหร่าน , สหรัฐอเมริกา , เวลส์-【ดู บอล สด ออนไลน์
บอล หญิง ซีเกมส์ ถ่ายทอด สด-【รายงาน สด ผล บอล พรีเมียร์ ลีก อังกฤษ】
After its recent defeats, Iran was virtually defenseless in the south. It was down to less than 200 tanks. " ↑ Pollack, p. 3. ↑ 53. 0 53. 1 53. 2 53. 3 Hiro, Dilip (1991). The Longest War: The Iran–Iraq Military Conflict. New York: Routledge. p. 205. ISBN 978-0-415-90406-3. OCLC 22347651. ↑ 54. 0 54. 1 54. 2 Rajaee, Farhang (1997). Iranian Perspectives on the Iran–Iraq War.
41 (6): 1065–1066. 1590/S0034-89102007000600025. ISSN 0034-8910. OCLC 4645489824. PMID 18066475. ↑ 65. 0 65. 1 65. 2 Hiro, Dilip (1991). p. 251. OCLC 22347651. ↑ Rumel, Rudolph. "Centi-Kilo Murdering States: Estimates, Sources, and Calculations". Power Kills. University of Hawai'i. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 11 October 2017.
195. ↑ 62. 0 62. 1 Abrahamian, Ervand (2008). A History of Modern Iran. Cambridge; New York: Cambridge University Press. pp. 171–175, 212. ISBN 978-0511984402. OCLC 171111098. ↑ 63. 0 63. 1 63. 2 Potter, Lawrence G. ; Sick, Gary (2006). Iran, Iraq and the Legacies of War. Basingstoke: Palgrave Macmillan. p. 8.
สืบค้นเมื่อ 26 March 2019. ↑ 67. 0 67. 1 67. 2 Karsh, Efraim (2002). The Iran–Iraq War, 1980–1988. Oxford, England: Osprey Publishing. p. 89. ISBN 978-1-84176-371-2. OCLC 48783766. ↑ Koch, Christian; Long, David E. (1997). Gulf Security in the Twenty-First Century. Abu Dhabi: Emirates Center for Strategic Studies and Research. p.
Rather than include all of Iraq's gains, it included the equipment that could either be used immediately or be easily reconditioned. Iraqi sources claimed that since March, Iraq had captured a total of 1, 298 tanks, 155 armored infantry fighting vehicles, 512 heavy artillery weapons, 6, 196 mortars, 5, 550 recoilless rifles and light guns, 8, 050 rocket propelled grenades, 60, 694 rifles, 322 pistols, 6, 156 telecommunications devices, 501 items of heavy engineering equipment, 454 trucks, 1, 600 light vehicles and trailers, 16, 863 items of chemical defense gear, and 16, 863 caskets...
เกม ต่อ คํา ศัพท์ ภาษา อังกฤษ